Aprílgabb Google og landgræðsla á netinu

Google skortir aldrei hugmyndir, ekki heldur 1. apríl. Í gær létu þeir þúsundir "hlaupa" apríl eins og sjá má hér.

Myndir af hamingjusömu fólki að taka við bílförmum fullum af útprentuðum tölvupósti sýna hvert við erum komin. Góður húmor. Guði sé lof fyrir stafrænan póst.

En talandi um pappír og umhverfið þá fékk ég ábendingu um athyglisverða söfnun á netinu, þar sem fólk getur keypt sér lifandi tré til gróðursetningar eins og hægt er að sjá hér.

Kannski getum við gert eitthvað svipað hér á Íslandi?

Athugasemdir

[Eyþór Laxdal Arnalds, 2.4.2007 kl. 19:10]

Komið - lesendur síðunnar héldu að stækkun í Straumsvík yrði samþykkt, en svo varð ekki.
Nýja könnunin er með þau stjórnarmynstur sem helst hafa verið rædd að undanförnu.

[Ólafur Als, 2.4.2007 kl. 20:53]

Aðdáun á "auðnum Íslands" skil ég ekki, þ.e. í þeirri merkingu að þau eigi að vera gróðurauðn. Útlend tré, sum hver, hafa dafnað vel á Íslandi og einstaka teljast nú náttúrulegur hluti íslensku flórunnar. Að græða landið þarf ekki alltaf að fela í sér trjárækt, enda er Landgræðslan með öflugt starf sem mætti styrkja enn. Einstaklingar geta ávallt tekið þátt í gróðuruppbyggingu, trjárækt eða öðru sem fjölmörg frjáls félög um land allt stunda. Ef menn geta keypt eina plöntu eða svo, er ekki nema gott um það að segja. Enn er áætlað að 50% ræktanlegs lands stafi hætta af rofi á Íslandi.

Skógar Íslands eru nú ekki stærri en svo að þeir þekji svæði sem er innan við 20x20 km, og ef birkikjarrlendi er bætt við er stærð svæðisins innan við 40x40 km. Frábært starf hefur verið unnið við að fá fram sífellt betri birkigræðlinga en uppvöxtur birkiskóga er afar tímafrek hér á landi. Þess vegna hefur t.d. í skógræktarverkefnum verið notast við aðrar trjátegundir en mikil aukning hefur einmitt verið í trjáræktun á síðustu árum. Ekki er fyrirséð að hálendið verði klætt skógi í bráð en víða má klæða það gróðri, eins og var fyrir ekki löngu síðan. Munum að við landnám var allt að 30% landsins hulið skógi og þéttvöxnu kjarri og menn ferðuðust milli landshluta um grasi vaxið hálendið í vissu um að hestar hefðu ríkulegt fóður allt um kring.