Jónas og geitin

Þú stóðst á tindi Heklu hám
og horfðir yfir landið fríða,
þar sem um grænar grundir líða
skínandi ár að ægi blám.
En Loki bundinn beið í gjótum
bjargstuddum undir jökulrótum. -
Þótti þér ekki Ísland þá
yfirbragðsmikið til að sjá?

Svona orti Jónas Hallgrímsson til Paul Gaimard fyrir einni og hálfri öld. Ennþá streyma þær áfram til sjávar Þjórsá og Ölfusá þótt "mikið vatn hafi runnið til sjávar" frá því Gaimard og Jónas riðu um héruð.

En einn ágætur Selfyssingur benti mér á þetta kvæði Jónasar sem ekki telst dæmigert fyrir hann.

Þegar þú kemur þar í sveit,
sem þrímennt er á dauðri geit,
og tíkargörn er taumbandið
og tófuvömb er áreiðið,
og öllu er snúið öfugt þó
aftur og fram í hundamó,
svo reiðlagið á ringli fer
og rófan horfir móti þér, -
veittu þeim draugi blundarbið,
bölvaðu ei né skyrptu við,
en signdu þig og setztu inn
sunnan og fram í jökulinn,
lúttu þar að, sem loginn er,
og láttu bráðna utan af þér,
og seinna, þegar sólin skín,
sendu geisla með boð til mín.

Til lukku með árin 200.

Athugasemdir

[Kristján Pétursson, 25.11.2007 kl. 23:15]

Þakka þér kærlega fyrir að birta þessi ljóð Jónasar.Ég er aðdáandi hans og fæ mig aldrei fullsaddan af gullkornum hans.Er að lesa þessa stundina kvæði og sögur hans,sem gefnar voru út hjá Mál og Menningu l980.