Skuldamál hin síðari

Niðurfelling skulda er ekki óeðlileg leið þegar skuldir eru að verða óbærilegar. Gjaldþrotaleiðin kann að vera mannúðlegri en skuldafangelsi 19. aldar en það sem nú þarf að tryggja er greiðsluvilji. Það verður ekki gert með gjalþrotum einum saman þótt einhverjir fari í greiðsluaðlögun.

Nú hefur félagsmálaráðherra ljáð máls á því að fella niður skuldir sem ella hefðu ekki innheimts. Hann sér eins og aðrir að nýju bankarnir hafa fengið kröfurnar með afslætti sem réttast er að gangi áfram til fólksins. Í anda jafnaðarstefnunnar vill ráðherra að þeir sem verst standi fái eingöngu leiðréttingu. Hættan er hins vegar sú ef menn ætla að meta hvern og einn huglægt að tvennt gerist:

a) Mismunun eigi sér stað þar sem erfittt er að meta endanlegt greiðsluhæfi.

Dæmi: Er 22 ára maður ekki líklegri til að borga á starfsævinni en 55 ára maður í sömu eiginfjárstöðu? Á þá að fella niður skuldir þess sem er 55 ára en ekki þess 22?

b) Greiðsluviljinn minnki þar sem þá verður sérstakur hvati hins opinbera að fólk uppfylli kröfur þess um að vera ekki greiðslufær. Þeir sem ekki standa í skilum verða þá hugsanlega líklegri til að fá fyrirgreiðslu. Ekki getur það verið jákvæður hvati.

Ég er af ofangreindum ástæðum hallari undir þá leið sem framsóknarmenn hafa lagt áherslu á. Þetta mál er reyndar þverpólítískt (og ætti því að vera ópólítískt) enda eru þingmenn eins og Lilja Mósedóttir á svipuðum nótum.

Einfaldar, skjótvirkar og hlutlægar leiðréttingar á skuldahækkunum er það eina sem ég sé í stöðunni.

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 24.8.2009 kl. 14:31]

Mér þykir þú tala af ótilhlýðilegri lotningu um téðan Félagsmálaráðherra.  Skiptir það öllu hvað hann segir eða segir ekki?  Ég mundi halda að orð Viðskiptaráðherra og Fjármálaráðherra vægi hér þyngra og ekkert hefur heyrst um þeirra afstöðu.  Árni Páll er bara eins og segulbandstæki og spilar þá spólu sem sett er í hann í hvert skipti og man ekki alltaf hvað hann sagði áður..hmmmm

Varðandi yfirvofandi greiðslufall þá er flöt niðurfelling ekki sanngjarnasti kosturinn. Skuldareigandinn, bankarnir og Íbúðarlánasjóður ættu alfarið að meta hvert tilfelli fyrir sig en þó er nauðsynlegt að skipa áfrýjunarnefnd sem óánægðir skuldarar gætu skotið sínum málun til.  Þeirri nefnd þyrfti að setja almennar viðmiðunarreglur,  t.d væri hugsanlegt að þeir sem keyptu á 100% lánum fengju ekki niðurfellingu , og síðan færi leiðrétting höfuðstóls eftir hlutfalli hreinnar eignar í viðkomandi eign miðað við 1. okt 2008. Aðeins væri heimilt að leiðrétta lán til eigin húsnæðiskaupa og aðeins fyrir 1 fasteign á hverja fjölskyldu

[Haraldur Haraldsson, 25.8.2009 kl. 08:41]

Kvitt þetta er rétt Eyþór,Kveðja Hallli gamli

[Jón Á Grétarsson, 25.8.2009 kl. 22:08]

Ég er hallur undir leiðréttingarleiðina og finnst að það ætti að vera flatt á alla.

Annars er ekki gætt jafnræðis, þ.e. sumir fá leiðréttingu en aðrir ekki. 

Finnst ótrúlegt að flokkur sem kennir sig við jafnaðarstefnu hafi ekki komið auga á þetta.